Przyjazny Sopot

  • Jacku, nie dziw się! Ty zdecydowanie więcej dajesz, aniżeli bierzesz. I to tego czegoś, co pozwala piękniej żyć Nauczycielu Życia:)
    • 11 sierpnia 2010 14:53
    Elżbieta Ś
  • 3 dni temu zobaczyłam Cię w telewizji i już po kilku minutach siedziałam przed komputerem i z zapartym tchem czytałam i oglądałam Twoja stronę. Od 5 lat mieszkam w UK. Od kilku miesięcy coś mnie trawi, coś mnie je od środka i nie potrafię sobie znaleźć miejsca. Dzięki temu, co przeczytałam zdałam sobie sprawę jak bardzo się zagubiłam w pogoni za... nie wiem czym i jak szybko muszę się spakować i bez względu na wszystko wracać do Polski. Pochodzę z okolic Opola i mam nadzieje Cię kiedyś spotkać i wszystko opowiedzieć:))
    • 29 marca 2010 22:13
    Ola J.
  • jestem polka zamieszkała w Szwecji, byłam w pięknej Kroacj Kirk, Senja , Zagreb, Nowi winodolski i w Svietej Niedzieli miasteczko nje daleko Zagrzeba ale nje bylam w Medogorju szukalöam kliniki psykiatryczna i nje znalazłam jej ale odkryłam Tvoja stronę i to piękne spokojne miejsce musze konjecznje zwiedzić wybieram sie z mężem Kroatem w sierpniu. Dziękuje ci za podzielenie sie vrazenjami. Ja pochodzę z Gdańska także Sopot jest mi bardzo bliski mam tam dużo wspanjalych wspomnjen, 20 lat mieszkam pod Göteborgiem,_Uddevalla. Zycze ci wspanjalych wycieczek w przyszłości ;powodzenja,
    • 8 kwietnia 2008 22:32
    Hanna N
  • kocham was bardzo mocno. Jesteście cudowni. Tak tęsknie za Sopotem. I za wami wszystkimi. Pomódlcie się za mnie czasami. Bardzo tego potrzebuje. Odmawiajcie Litanie do Serca Jezusa za wszystkich chorych. Serdeczności i buziaczki ślę. z Londynu
    • 22 lutego 2008 13:30
    Danuta M
  • śliczne to było życzę ci wielu takich przeżyć
    • 29 lipca 2007 20:32
    Karolina p

Komentarze z minionych lat - Sopot

Słowo Boże Hbr 11,1-2.8-19

Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali świadectwo. Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Przez wiarę przywędrował do Ziemi Obiecanej, jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg. Przez wiarę także i sama Sara, mimo podeszłego wieku, otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim. W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczono, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto. Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo. Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go, jako podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Zobacz jak możesz pomóc

 Zobacz jak możesz pomóc autorowi tej strony Pomoc dla przyjaciela